Ohana 1. Bölüm (Ohana'nın Acı Günleri)

OHANA'NIN ACI GÜNLERİ

Annesi gittiği için mutluydu artık iyi bir sonuç ile şaşıracağını düşünüyordu ve bir saniye bekledi…Aklından her şey bir film şeridi gibi geçiyordu.Onun hayatı tam bir çöp kovasıydı bunu düşünmekten alı koyamadı kendini ve en sevdiği kolyesini,babasından kalma olan süveterini,günlüğünü ve aynasını ateşe attı ve yatağının yanındaki parfümüne gözünü dikerek ağlamaya başladı.Kendini daha rahat hissetti artık.Bu koca dünyanın içinde binlerce insan vardı ve onlardan sadece bir tanesiydi.Yine de o zengindi,o şımartılmış,sevilmiş,bencilleştirilmişti artık pes etmişti.O; Ohana’ydı!!!
“BOOOOM”

11 YIL ÖNCE…

Onun adı Ohana!Daha yeni doğmuş,tatlı,hiçbir şeyin farkında olmayan,güzel küçük bir kızdı sadece annesi onu doğurduğu için pişmandı.Çünkü o bir erkek çocuk istiyordu.Aynı zamanda ona pişman olduğunu düşünürken,ona ne tür işkenceler yapacağını da düşlüyordu.Bu küçük çekirdek aile Henron ailesiydi fakir,küçük bir kasabada yaşıyor ve çok zengin olsalar da Mrs.Henron’un ısrarıyla bu fakir yerde oturuyorlardı.Ohana’nın babası da vardı:Mr.Henron.Aslında baba bile sayılmazdı daha fazla hizmetçi gibiydi.Mrs.Henron yüzünden baba bile olamadı yavrucuk!Yazık adamcağıza, hep korkunç zorlamalar ve işkencelerle ona kafayı yedirtmişti. Neyse ki, oduncuydu ve baltasını kadının kafasına geçirmek için sabırsızlanıyordu.Ayrılmak onun için felaketti,ayrılıyorum demekten korkuyordu,bütün ev işlerini o yapıyordu.Bu küçük ailenin ve küçük kasabanın olduğu yer Kasobonokya diye huzurlu bir ülkeydi!!!
Ohana’ya, annesi tarafından çok kötü şeyler yaptırılıyor, anlamsız ve boş zamanlar geçirttiriliyordu ki büyüyünce saf, kötü ve cahil biri olsun diye. Çok şımartılıyordu, yeni doğmuş tatlı bebek…Aslında bebek değildi büyüdü ve 4 yaşına gelmişti hayatı anlamsız geçtiği için hiçbir şey bilmiyordu ve konuşmayı tuvalet yapmayı vb. hiçbir şey bilmiyordu.
Bir gün babası dayanamadı ve çocuğunu okula gönderdi. Annesinin haberi yoktu tabi. Ohana 8 yaşına geldi ve Mrs.Henron okula gittiğini öğrendi.Bu yüzden, Ohana’nın babasına bir tür işkence yapılacağı söyleniyordu.Ohana her gün ağlardı ve Mr.Henron’a sarılırdı ama Mrs.Henron bu duruma çok sinirlenirdi.
Ohana,bir gün bir çocukla tanışmıştı:
-Merhaba. Benim adım Ohana.Ya senin adın ne? der Ohana.
-Sana ne! der çocuk.
-Sadece arkadaş olup senle oynamak istiyorum. Benim hiç arkadaşım yok. Okula gidiyorum ama hiç kimse ben zenginim diye konuşmuyor ve oynamıyor. diye üzülerek konuştu Ohana.
-Sen zenginsin, ben fakir zıtız arkadaş olmam. Ben seni kıskanırım git başımdan. diye itti kızı.
Ağlayarak eve koştu Ohana. Evinin bahçesinin yanından geçerken Elvio’yu gördü (Onların bahçıvanıydı).
Üzgündü ve bir kenara oturmuş ağlıyordu. Ohana yanına geldi:
-Neden üzgünsün? diye sordu.
-Çünkü, Mrs.Henron beni kovdu. Yarın gidiyorum. diye ağladı.
-Ama sende ailemizin bir parçasıydın annemin yerine koyuyordum seni. Diye ağladı.
-Eğer buradan gidersem tekrar dilenmek zorundayım. Zaten 87 yaşındayım ömrümün sonu gelmiş tatlım. diye gözünden yaş damladı…
Ohana, eve girdi ve yatağına yatıp ağlamaya başladı. Mrs. Henron evde yoktu. Bu yüzden rahatlamıştı.

3 YIL SONRA...

Mrs. Henron yoktu. Hala gelmemişti.Babası ile mutlu günler geçiriyorlardı ama acaba o neredeydi..?